خیلی وقت‌ها که به مهمانی می‌رویم ساده‌ترین و سریع‌ترین کاری که خانم خانه به زبان جاری می‌کند و مرد نیز به طرفه‌العینی انجام می‌دهد خرید و تهیه شیرینی به‌عنوان کادویی است تا به‌اصطلاح دست‌خالی، شرمنده میزبان نشوند، درحالی‌که غالب میزبانان که همانا مردمی هستند که بیشتر آن‌ها نیز دچار فشار خون، قند خون بالا و دچار بیماری‌هایی هستند که با میل شیرینی، بیماری آنان تشدید می‌شود و از همه مهم‌تر، عمر تمجید میزبان از مهمان برای این نوع شیرینی خوراکی، لحظه‌ای بیش نیست و عمر جاودانگی آن در کسری از ثانیه رنگ می‌بازد.
ولی از طرفی دیگر چه خوش است نوشیدن و میل کردن غذای ایرانی در سفال‌های ایرانی، و چه گوارا طعامی در ظروف تزئینی صنایع‌دستی؛ و به واقع بلیعدن همانا و هضم و نوش جان کردن همانا.
حال برای اینکه از این پارادوکس مهمانی و میزبانی بیرون بیاییم، اصل دغدغه نگارنده بر زدودن این عادت تکراری خرید شیرینی در مهمانی‌ها متمرکز شده است، که چرا ما که ایرانی هستیم و بهترین صنایع‌دستی دنیا نیز متعلق به کشور خودمان است نباید از این نعمت بشری که آمیخته به هنر و زیبایی است استفاده بهینه کنیم و چه خوش گفت: «کسی که با دستش کار می‌کند کارگر است، کسی که با دست و عقلش کار می‌کند پیشه‌ور است و کسی که با دست، عقل و احساسش کار می‌کند، هنرمند است.»
صنایع‌دستی، هنری است که رنگ‌ها و روحیات انسان‌ها را منتقل می‌کند، وقتی دستی روی جاجیم هزار رنگ ترکمن می‌کشی، هر تار و پودش قصه‌ای برایت تعریف می‌کند، سنتی که روح آدمی را آرامش می‌دهد، و چه زیباست خانه ای که با گلیمچه و جاجیمی نقش بسته باشد، فضای خانه‌های ایرانی با صنایع دستی گل برجسته، قالی دورویه، نمکدان بافی و چنته است که معنای تمدنی کهن را با تاریخ 5 تا 12 هزار سال به رخ جهانیان می‌کشاند.
هنر صنایع‌دستی، در طول سال‌های اخیر رنگ و بوی معطری پیدا کرده است و آن نیز توجه بیشتر مردم و مطالبه آنان از مسئولان بوده، به‌طوریکه صادرات صنایع‌دستی نیز بیشتر شده است و شاهد برپایی بازارچه‌های دائمی صنایع‌دستی به مانند بازارچه صنایع‌دستی عودلاجان در قلب پایتخت تهران قدیم و یا برپایی کیوسک‌های صنایع‌دستی در زنجان و در آینده‌ای نه‌چندان دور در لاهیجان و کرمانشاه خواهیم بود، که خود نویدی برای روزهای خوش این هنر پارسی است که هنوز از کپی چینی‌ها در امان مانده است، به‌طوریکه اتفاقاً یکی از عمده بازارهای خوب فروش صنایع‌دستی ایران نیز در چین است.
حال به مناسبت 20 خرداد - 10 ژوئن که به نام روز جهانی صنایع‌دستی نامگذاری شده است، چه خوب است بیاییم از این پس، تمرین خوش‌سلیقگی با چاشنی جلا دادن روح ایرانی کنیم، و قبل از اینکه به مهمانی برویم هدایای آن را از پیش تهیه کنیم، کار عجیب و وقت هدر دادن نیز نیست، اول اینکه به فراخور میزان توانایی شغلی می‌توان با گشتی در خیابان‌های معروف فروش صنایع‌دستی در هر شهر و دیاری مناسب‌ترین هدیه‌هایی از جنس صنایع‌دستی خریداری کرد که برحسب اتفاق برخی از انواع صنایع‌دستی حتی از خرید یک جعبه شیرینی و کیک نیز ارزان‌تر هستند.
کما اینکه شاید برخی‌ها باور نکنند که می‌توانند با هزینه یک جعبه شیرینی، امکان خرید محصولات صنایع‌دستی باشد، درحالی‌که اگر کمی در این مقوله زمان بگذارید مطمئن باشید با قیمت‌های متفاوتی از محصولات صنایع‌دستی مواجه خواهید شد، البته صنایع‌دستی‌هایی نیز داریم که قیمت آن‌ها بیش از ده‌ها میلیون تومان است، ولی به هر حال صنعتی که می‌خواهد در خاطر دوستان و اقوام خاطره انگیزی کند باید به بهای آن نیز ارزش بیشتری گذاشت.
از طرفی نیز گشتوگذار در بازارهای صنایع‌دستی، کار بیهوده و هدر دادن وقت و عمر نیست، زیرا این چشم و ذهن‌هایمان، نیز نیاز به استراحت و شوق و ذوقی دارد و چه خوش که روح ایرانی با هنر ایرانی جلا پیدا کند، زیرا چه خوش گفته‌اند: «صنایع‌دستی، روح دیزاین ایرانی‌هاست.»
و چه بهتر که این تمرین خوش‌سلیقگی به همراه خانواده و فرزندان صورت پذیرد، زیرا صنایع دستی بهترین مولفه فرهنگی و معرفی رسوم نیاکان ما است و می‌توان به عنوان بخشی از ملزومات زندگی روزمره مطرح شود و فرزندانمان نیز در گذر این خریدها با آن سویی زیبایی‌های شهرها و روستاهای ایران از دریچه هنری خوش رنگ و فرهنگی ناب آشنا شوند و در نهایت اگر هم این گشتوگذار به هیچ خریدی نیز منتهی نشود ولی حال‌تان از زیبایی‌های هنر دستان هموطنان‌تان خوب می‌شود.
پس چه نیکوست، ما نیز به نوبه خود آستینی بالا زنیم و فارغ از اقدامات دولتی بیاییم و از این پس در هر سفر و هر دیاری، سوغاتی خود را از صنایع دستی آن ولایت به یادگار برای خود و دوستان و اقوام به نشانه حمایت از دیزاین ایرانی تهیه کنیم.
* خبرنگار
** منبع: تسنیم
انتهای پیام/
